معبود محبوب

امروز دقیقا هفت سال و نه ماه و چهار روز از آخرین پستی که گذاشته بودم میگذره

علی رغم عدم فعالیتم تو وبلاگ به دلایل کاملا شخصی هیچوقت دلم نخواست این وبلاگ رو حذفش کنم شاید چون هم یه بخش خاطره انگیز از زندگیمه که هیچوقت دوس ندارم فراموشش کنم و هم برای اشتباهاتی که تو اون دوران داشتم که نباید هیچوقت فراموششون کنم

با نظراتی که اینجا برام گذاشته شده بود خیلی خاطره دارم (مخصوصا نظرات مخفی) و امروز وقتی بعد از مدتها اومدم و دیدم نظرات به طور کامل توسط خود بلاگفا حذف شده کلی غمگین شدم ولی دوس دارم بازم شروع کنم

میدونم الان دیگه تکنولوژی خیلی پیشرفت کرده و با بودن واتساپ و ... احتمالا دیگه کسی به اینجا سر نمیزنه ولی من هنوزم حال و هوای اینجارو دوس دارم

تو این هفت سال یا بهتره بگم هشت سال خیلی اتفاقات جورواجور افتاده که کم کم اگه عمری بود مینویسم تا ثبت بشه اینجا

شاید یه روزی که دیگه من نیستم بچه هام یا حتی نوه هام و بچه هاشون اومدن و این مطالب رو خوندن

شاید...